•  
  •  
 

Amrit Gomperts

Abstract

Desa Madakaripura adalah desa milik Patih Gajah Mada, patih Kerajaan Majapahit yang sangat terkenal. Namun, hingga saat ini belum jelas lokasi Desa Madakaripura itu. Menurut Prapa ca pada tahun 1359 desa itu berada di wilayah Pasuruan. Tulisan ini mengupayakan penemuan desa itu. Dengan metode analisis toponim dan peta-peta akan dicoba untuk dipastikan letak Madakaripura dengan seteliti mungkin agar ahli arkeologi Indonesia bisa mencari situsnya. Sebagai kesimpulan, kemungkinan besar Madakaripura terletak di sebelah tenggara enam kilometer dari kota Pasuruan.

References

Brandes, J.L.A. (1902), Nāgarakĕrtāgama. Lofdicht van Prapantja op Koning Rasadjanagara, Hajam Wuruk,van Madjapahit. [Edition of the original Lombok lontar in Balinese characters.]

Verhandelingen van het Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen. Vol. 54, no. 1. Batavia: Landsdrukkerij/Nijhoff.

Bullough, Nigel (alias Hadi Sidomulyo) (2004), Menulusuri Jalan Perjalanan Raja Hayam Wuruk ke Lamajang pada Tahun 1281 Œ. (1359 M.). Unpublished paper read at the Faculty of Social Sciences of the State University of Surabaya (Fakultas Ilmu Sosial, Universitas Negeri Surabaya) on 12th February.

Cortesão, Armando (1944), The Suma Oriental of Tome Pires and The Book of Francisco Rodrigues. London: Hakluyt Society.

De Kraton van Majapahit. Verhandelingen van het Koninlijk Instituut voor de Taal-, Land en Volkenkunde van Nederlandcsh-Indië, vol. 7. (1948) ‘s-Gravenhage: Nijhoff.

Graaf, Herman J. De (1952), Tomé Pires’ “Suma Oriental” en het Tijdperk van Godsdienstovergang op Java. Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde 108: 132—171.

Kamajaya (ed) (1986—1992), Sĕrat Cĕnthini (Suluk Tambangraras). 12 vol.s. Yogyakarta: Yayasan Centhini.

Kern, R.A. (1927), De Reis van Koning Hajam Woeroek door Lamadjang in 1359 A.D. Tijdschrift van het Koninklijk Nederlandsch Genootschap 44: 613—624.

Krom, N.J. (1931), Hindoe-Javaansche Geschiedenis. 2nd ed. The Hague: Nijhoff.

Melvill van Carnbée, Pieter, and W.F. Versteeg (1853—1862), Algemeene atlas van NederlandschIndië. Batavia: Van Haren Noman & Kolff.

Niermeyer, J.F. (1913), De Rondreis van een Koning van Madjapahit door Java’s Oosthoek. Tijdschrift van het Koninklijk Nederlandsch Genootschap 30: 322—327.

Pigeaud, Theodore G.Th. (1960—1963), Java in the 14th Century: A Study in Cultural History. The Nāgara-kĕrtāgama of Majapahit, 1365 A.D.. 3rd ed., 5 vol.s. Koninklijk Institituut voor Taal-, Land-en Volkenkunde, Translation Series 4, 4. The Hague: Nijhoff.

Pirrung, Michael (2003), Varved Sediments of Maar Lake Ranu Klindungan, East Java. Reseach poster (http://www.igw.uni-jena.de/angeol/mitarbeiter/pirrung/poster_sediment_2001. pdf).

Poerbatjaraka, R. Ng. (1924), Aantekeningen op de Nāgrarakĕrtāgama. Bijdragen tot de Taal-, Land-en Volkenkunde van Nederlandsch-Indië 80: 219—286.

Robson, Stuart O. (transl.) (1995), Deśawarņana (Nāgarakĕrtāgama) by Mpu Prapañca. Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 169. Leiden: KITLV Press.

Stein Callenfels, P.V. van (1917), Plaatsnamen in den Nāgarakĕrtāgama. Oudheidkundig Verslag, Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen 1917: 61—64.

Stutterheim, Willem Frederik (1937), Oudheidkundige Aanteekeningen. Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde van Nederlandsch-Indië 95: 397—424.

Verbeek, R.D.M. (1891), Oudheden van Java: Lijst der Voornaamste Overblijfselen uit den Hindoetijd op Java met eene Oudheidkundige Kaart. Verhandelingen van het Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen. Vol. 46. Batavia: Landsdrukkerij.

Veth, P.J. (1882), Java: Geographisch, Ethnologisch, Historisch. vol. 3. Haarlem: Bohn.

Zoetmulder, P.J. with the collaboration of Stuart O. Robson (1982), Old Javanese-English Dictionary. 2 vol.s. Koninlijk Instituut voor Taal-, Land en Volkenkunde. ‘s-Gravenhage: Nijhoff.

Download

Share

COinS